Çanakkale Gezi Rehberi

Selamlar.

Bir süredir Türkiye’deki birkaç şehir için ev arkadaşım Ayhan ile ucuz uçak biletleri kovalıyorduk. Bu sayede Trabzon, Konya, Sivas, Hatay ve Gaziantep’e her ay bir şehir olacak şekilde uçuş planladık. Bunun yanı sıra 18 Mart’ın hafta sonuna denk gelmesini fırsat bilerek, bu günü çanakkale’de geçirmeye karar verdik. Çanakkale’ye uçak ile gidemeyeceğimiz için ilk etapta blablacar ile bir araç bulduk ancak hem Cuma günü okuldaki işlerin uzaması hem de Ayhan’ın tanıdıkları sayesinde o gece Çanakkale’ye giden bir miting otobüsünde bulduk kendimizi. Planımız; miting otobüsü ile Çanakkale’ye varıp iner inmez oradan uzaklaşmak 🙂 zira kendileri Cumhurbaşkanı’nın resepsiyonuna katılmak için yola çıkmış bir gruptu ve biz gezgin ruhumuzu zaptedemiyorduk.

Çanakkale’ye gitmeye karar verdiğimizde hemen Couchsurfing’den bizi misafir edebilecek birilerini bulmaya çalıştık ve bulduk da, yani bulduğumuzu sanıyorduk, taa ki Perşembe akşamı bizi ağırlayacak couchumuzun işi çıktığı için bizi ağırlayamayacağını söyleyene kadar. Bundan sonra bütün çabamızı kalacak yer bulma konusuna harcadık, Facebook couch gruplarından, couchsurfing ve trustworth sayfalarının hiçbirinden bizi ağırlayabilecek bir couch bulamadık. Allem ettik kallem ettik bir şekilde şehirde bize yer ayarlayabilecek birine ulaştık; o kişi bir milletvekili danışmanıydı. 🙂 O da 10dk içerisinde otelde yer ayarladığını, bize indirim yapacaklarını söyledi. Biz tabi götüm götüm atıyoruz; 5 yıldızlı otelin indirimi ne kadar olur ki diye. Bu arada hâlâ bir umut, birileri bizi evine alır mı diye de çabalıyoruz, Otel parası fazla gelirse oraya geçeriz gibi bir düşüncemiz var.

Otobüsümüz Cuma gecesi hareket etti ve yola koyulduk. Otobüsün Çanakkale’ye bedavaya götürecek olması nimetinin yanısıra akşam sandvici ve sabah kahvaltısı nimetlerinden de faydalandık tabi. Çanakkale’ye varır varmaz da, her ne kadar ‘bir 5 dk etrafta görünelim ayıp olmasın’ diye diretsem de, vakit kaybetmeden ortadan kaybolduk.

Şehire plansız gittiğimiz için aklımıza gelen ilk yer türkülerden de bildiğimiz Aynalı Çarşı oldu. Ordan çıkıp şehir merkezindeki truva atına geldik, Atın olduğu meydana doğru gelirken gözümüze Truva’ya 30 km olduğunu belirten tabela takıldı. İnternetten ufak bir araştırma ile Truva antik kentinin olduğunu keşfettik ve hemen oraya doğru otostop çekmeye başladık. Yolda konaklama sorununu çözdüğümüzden emin olmak için otel ile iletişime geçtik ve geceliği 300€ olan otele herhangi bir ücret ödemeyeceğimiz söylendi. Tabi otelde kalıyor olmanın pek bir avantajı yok aslında, şehirde yaşayan insanların evlerinde kalıp hikayeleri birinci ağızdan dinlemeyi tercih ederim.

Birkaç araçla Truva’ya vardık, kesinlikle bu şehri anlatacak bir rehber ile gezmeniz gerekiyor aksi halde o şehirden hiçbir şey anlamadan ayrılırsınız, ki şans eseri biz şehre giriş yaparken bir rehbere sahip gezi grubu da giriş yapıyordu ve biz de onların arkasına takıldık.

Misal; yukardaki kalıntıları şehri tek başınıza dolaşırken görürseniz, üst üste inşa edilmiş taş yığını deyip yolunuza devam edersiniz ancak bir rehber ile dolaşınca bu yapıların birbirinden bağımsız, şehri işgal eden uygarlıklara ait olduğunu öğrenip bir sürelik şok ile ilerliyorsunuz. Örneğin; soldaki yapıda en alt katman Truvalılara, onun üstü Yunanlılara, en üst katman da Romalılara ait. Sağdaki resimde de yine 4 farklı uygarlığa ait kalıntılar görünüyor. Yanlış hatırlamıyorsam 9 farklı uygarlığa ait kalıntıların bulunduğunu söylemişti rehberimiz.

Bu da meşhur Truva atımız, hani içerisine askerlerin gizlenip 10 yıllık savaş süresince alamadıkları şehre girişlerini sağlayan at. O dönemdekine benzer bir şekilde inşa edilmiş. Şehir merkezinde bir at heykeli daha var, onun da Truva filmi esnasında kullanıldığı ve filmin çekimleri sona erince şehre hediye ettikleri anlatılıyor.

Bu da şehir merkezindeki atımız.

İlk günümüzü tamamen Truva şehrine harcamış olduk. Dönüş yolunu da otostop ile alarak otelimize geldik, komik tarafı bizi alan aracın içerisindeki efsane tezek kokusuyla otelimize gitmiş olmaktı. Geceyi otelde geçirip sabah güzel bir kahvaltıdan sonra çıkışımızı yaparak şehitlik abidesine doğru yola koyulduk.

Aslında biz 18 Mart günü Abide kalabalık olur, o günü Truva’da geçirelim sonrasında abideye geçeriz diye düşünüyorduk ama 18 Mart günü protokolden dolayı halk giremiyormuş, yani düşünün ki şehit dedenizi ziyaret etmeye gidiyorsunuz ancak protokol izin vermiyor. Bunu da 19 Mart sabahı vapur sırasının uzunluğunu gördüğümüzde anladık.

Vapur ile Kilitbahir’e geldik, Kilitbahir Kalesi de tadilattan dolayı kapalıydı, Trabzon’a gittiğimizde de Sümela Manastırı’nın kapalı olduğunu öğrenmiştik; tam bir hayal kırıklığı. Abide’ye doğru bi 10km yürüdük, otostop çekerek. Ancak kimse almadığı için dolmuşa binmek zorunda kaldık, bu arada Eceabat’tan Abide’ye kadar her noktada bir hikaye var ancak hepsine hakim olmak mümkün değil. Biz de hem otostop çekerken fazla vakit kaybettiğimiz için hem de gecenin sonunda İstanbul’da olmamız gerektiği için bir tek Abide’ye gidebildik.

Vakit az olduğundan bir rehber ile dolaşamadık da, sadece Abide’yi görme fırsatımız oldu. Tek başına onun ihtişamı bile tüyleri diken diken etmeye yeter aslında.

Tarihi savaş alanlarını ve adaları gezemediğimiz için içimizde bir buruklukla İstabul’a doğru yola koyuluyoruz. İlk etapta otostop ile şansımızı denesek de hava kararınca henüz Keşan’a ulaştığımız için blablacar ile yolumuza devam edip İstanbul’a ulaştık. Bir sonraki durağımız ise Konya.

Son olarak, Çannakale gezimizi özetlediğimiz videoyu izlerken çok keyif alacağiniza eminiz.

don’t be afraid, take the roads with GumsN’Shoes.